ممکن است از شنیدن صفت اشتراکی، آن هم به عنوان صفتی برای اقتصاد، به یاد نظام کمونیستی بیوفتید اما آنچه که قصد معرفی آن را داریم، نه تنها ارتباطی به کمونیسم ندارد بلکه نشان دهنده رسوخ هرچه بیشتر مفهوم بازار در زندگی روزمره ماست.
اقتصاد تسهیمی (Sharing Economy) اصطلاحی است در برگیرندهٔ معانی متفاوت، که اغلب در توصیف فعالیت اقتصادی و اجتماعی حاوی تبادلات آنلاین به کار می‌رود. این اصطلاح در مجامع علمی ایران به سه صورت “اقتصاد شراکتی”، “اقتصاد مشارکتی” و “اقتصاد اشتراکی”ترجمه شده‌است.
اقتصاد اشتراکی(Sharing Economy) به این معناست که افراد و گروه ها میتوانند به طور گسترده‌تری، دارایی‌های دیگران را اجاره کنند یا دارایی‌شان را اجاره دهند. این امر بیشتر هنگامی رخ میدهد که قیمت یک دارایی بسیار بالاست و افرادی که آن را در اختیار دارند، به صورت تمام و کمال از آن استفاده نمیکنند. این دارایی میتواند از خانه گرفته تا ماشین و حتی وسایل کوچکتر زندگی را نیز شامل شود.
اقتصاد اشتراکی، علاوه بر طرفداران بسیار، منتقدان سرسختی نیز دارد که از گسترش آن نگران و ناراضی هستند چرا که اعتقاد دارند فراگیر شدن چنین امری، باعث میشود امکان دور زدن قوانین بیش از پیش برای افراد سودجو فراهم شود.
کسی که به طور شخصی و نه در قالب یک واحد صنفی یا شرکت، اقدام به اجاره دادن دارایی میکند، نه مالیاتی می پردازد و نه از قوانین خاصی در این رابطه تبعیت میکند و طبیعی ست که نظارت چندان دقیقی هم نمیتوان بر این فرایند داشت.
شاید با اندکی تساهل بتوان اجاره خانه‌های ویلایی در شهرهای ساحلی دریای خزر را نمونه ای از اقتصاد اشتراکی دانست که هرچند باعث راحتی مسافران میشود اما قیمت ها کاملا توافقی تعیین میشود و نظارت چندانی بر آن وجود ندارد.
منبع: https://www.weconomy.ir
